یکی از مهمترین و استراتژیک ترین زنجیره های تولید در اقتصاد کشور زنجیره فولاد محسوب میشود که سهم ۱.۵ درصدی در تولید ناخالص داخلی کشور را دارد و باید با اتخاذ سیاست های صحیح بر رشد و توسعه و ایجاد ارزش افزوده بیشتر در این صنعت بکوشیم، اما متاسفانه چند سالیست که با سیاست های نادرست صادراتی نه تنها شاهد ارزآوری و شکوفایی سنعت بلکه مانع رشد و توسعه این صنعت و هدر رفت منابع ملی و تضعیف ارزش افزوده نیز شده ایم. صادرات فولاد سود یا زیان اقتصاد ملی در حالی که ایران یکی از بزرگ‌ترین ذخایر سنگ‌آهن در منطقه را در اختیار دارد، اما سیاست‌های صادراتی فعلی در حوزه زنجیره فولاد، به تقویت خام‌فروشی و هدررفت سرمایه ملی منجر شده‌اند. صادرات گندله، کنسانتره و سنگ‌آهن با تعرفه‌های پایین و ارزش افزوده کافی، نه‌تنها به زیان صنعت داخلی تمام شده، بلکه بازار داخلی را نیز دچار نوسانات جدی کرده است. شکاف تعرفه‌ای، عامل اصلی بی‌انگیزگی برای ارزش افزوده بیشتر عوارض صادراتی گندله در مقایسه با آهن اسفنجی به‌طورغیرمنطقی پایین‌تر است؛ این در حالی‌ست که آهن اسفنجی با ارزش افزوده بالاتر، مشمول تعرفه‌های سنگین‌تری شده و به همین علت، تولیدکنندگان انگیزه‌ای برای عبور از مراحل بعدی زنجیره ندارند. همانطور که در نمودار زیر پیداست با تغییر عوارض صادراتی محصولات ابتدای زنجیره فولاد ( کنسانتره و گندله ) در سال ۱۴۰۲ به طرز محسوسی صادرات شدت گرفته و شدت صادرات در آمار ها مشهود است.

WWW.IRANSTEEL.NET